Wat is het?

Het kan je overkomen dat licht en geluid als hinderlijk wordt ervaren terwijl iemand anders in dezelfde situatie er geen last van heeft. Wanneer licht, geluid en andere prikkels veel te hard ‘binnen komen’ noemen we dat Sensitisatie. Uiteraard is iedereen anders en is de één wat sensitiever dan de ander. Maar wat we in de Epiphora Methode behandelen is de prikkelovergevoeligheid die vaak voorkomt samen met andere verschijnselen die wij beschrijven. De oorzaak van Sensitisatie is meestal complex. Maar wat wij zien binnen onze hypothese is dit: de Thalamus is een orgaan midden in de hersenen. De Thalamus ontvangt alle prikkels in ons lichaam, sorteert de prikkels dan en ‘levert ze af’ bij de juiste ontvanger in het brein. Vergelijk de Thalamus met een Post.NL sorteercentrum.

Deze Thalamus kan bij een bepaalde afwijking in de bouw van de Cirkel van Willis volledig afhankelijk worden van de bloedaanvoer vanuit de nekslagaders. Wanneer er bijvoorbeeld na een whiplash een verminderde doorstroming is vanuit die nekslagaders krijgt de Thalamus te weinig bloed om op capaciteit te blijven. De Cortex (hersenschors) ontvangt te weinig prikkels (prikkelarmoede) en gaat na een tijdje over tot grotere ontvangstoppervlakte én sterkere ontvangstactiviteit. Dit heet: optimaliserende neuroplastische activiteit van het zenuwstelsel. Vervolgens komt door de algemene stress die deze situatie in het brein áltijd opwekt het hele systeem in een ontregeling terecht met als eindresultaat: Sensitisatie.  Interessant is daarbij ook: de prikkelproducerende organen, zoals de handen, gaan méér neuronen krijgen waardoor er meer prikkels worden verzonden om de prikkelarmoede in de hersenschors wat op te vangen… Hierdoor hebben bijvoorbeeld mensen met de diagnose Fibromyalgie Syndroom pijnlijke handen, en ook tenderpoints op meerdere plekken in de huid waar overigens ook te weinig bloed stroomt. 

Het verschijnsel Sensitisatie is dus een soort ‘boodschapper’ van dat er iets niet goed gaat in de doorbloeding van het brein in de regio van de Thalamus. 
Waarom werkt langdurige pijnstilling in dit geval averechts? Wanneer je langdurig sterke pijnstillers gaat gebruiken als je in deze situatie terecht bent gekomen zal de hersenschors nóg minder prikkels ontvangen. Hierdoor verhoogt de hersenschors de neuroplastische activiteit, en wordt het nóg overgevoeliger. Langdurige pijnstilling werkt daarom dus averechts: je moet de dosis steeds verhogen om toch minder klachten te hebben.

Hoe helpt de Epiphora Methode bij overgevoeligheid voor licht en geluid?

Met de Epiphora Methode lossen we alleen de oorzaken op, dus in dit geval is onze logica: we moeten zorgen dat de Thalamus weer een goede bloedaanvoer krijgt én we gaan de bloedafvoer uit het brein verbeteren. Dat doen we door specifieke oefeningen in de ochtend en in de avond, en overdag proberen we de beweeghouding zó goed door te zetten dat er geen bloedaanvoertekort wordt ervaren in de Thalamus. Deze Thalamus gaat nu de prikkels weer goed afleveren in de hersenschors, waardoor de neuroplastische noodmaatregelen kunnen afnemen en uiteindelijk verdwijnen. Daarbij zorgen we door de ademtechniek in de Epiphora Methode dat de stress verder afneemt, waardoor prikkels rustiger door ons lichaam gaan. Ook passen daarbij we het ‘tapping’ toe: lichte tikken met de handpalm op de bovenkant van je voeten, je handen, en op de hoofdhuid waar je haar groeit. Hierdoor ‘maak’ je prikkels waardoor de neuroplastische activiteit sneller afneemt.
En: je krijgt je oude haarkleur weer terug (volgens de Chinezen..).